Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Θεόφραστος: Περί δικαιωμάτων των ζώων


Στην αρχή οι άνθρωποι θυσίαζαν στους θεούς μόνο μικρά φυτά, ήταν σαν να μάζευε ο άνθρωπος με τα χέρια του το πρώτο ον από την εύφορη φύση. Γιατί εάν η γη έχει παράγει τα δέντρα πριν από τα ζώα, έχει παράγει πολύ πριν το χορτάρι που ξαναγεννιέται κάθε χρόνο. Οι άνθρωποι μάζευαν τα χορτάρια και έκαιγαν τα φύλλα, τις ρίζες ή ολόκληρο το φυτό, για να επικοινωνήσουν μέσω αυτών των θυσιών με τους ουράνιους θεούς. Και πράγματι κι εμείς στους ναούς μας φυλάμε την αθάνατη φωτιά, γιατί είναι η ύλη που μοιάζει περισσότερο με τους θεούς. Οι αρχαίοι πρόσεχαν τόσο πολύ να μην παραβιάζουν τα ήθη, που έστελναν αναθεματισμούς ενάντια σ' εκείνους που εγκατέλειπαν τα παλιά ήθη για να εισάγουν άλλα. Από το ρήμα "άρωμαι" που σημαίνει "στέλνω αναθεματισμό", ονόμασαν "αρώματα" τα μυρωδικά που σήμερα συνηθίζουμε να καίμε. Σαν επιβεβαίωση του αρχαίου χαρακτήρα της προσφοράς καπνού, θα μπορούσαμε να υπενθυμίσουμε ότι σήμερα πολλοί προσφέρουν σε θυσία ψιλοκομμένα κομματάκια αρωματικού ξύλου. Μετά τα πρώτα χορτάρια, η γη άρχισε να παράγει δέντρα, και οι άνθρωποι που στην αρχή έτρωγαν βελανίδια, για τις θυσίες τότε στους θεούς, δεν έκαιγαν, παρά ένα μέρος από την τροφή τους και σε μικρή ποσότητα γιατί δεν ήταν άφθονη, αλλά σε περισσότερη ποσότητα τα φύλλα των δέντρων. Όταν ανακάλυψαν τη γεωργία, ο τρόπος ζωής άλλαξε και άρχισαν οι θυσίες με τα αγροτικά προϊόντα. Το πρώτο δημητριακό, (καρπός της Δήμητρας), που εμφανίστηκε μετά από τα όσπρια, ήταν το κριθάρι: ήταν λοιπόν τα σπόρια του, που το ανθρώπινο γένος διέδωσε στην αρχή, στην εποχή των θυσιών. Όταν έπειτα έψηναν και ζύμωναν την τροφή τους, οι άνθρωποι σκέπαζαν με ένα "μυστικό κάλυμμα" τα όργανα που έφεραν μέσα στην ύπαρξή τους, την θεϊκή βοήθεια και φέρονταν προς αυτά σαν να ήταν ιερά αντικείμενα.

"Ο σκοπός της φύσης δεν είναι η διαιώνιση του ανθρώπινου είδους αλλά η διασφάλιση της βιοποικιλότητας των ειδών" - Θεόφραστος

Όταν οι άνθρωποι ανακάλυψαν για τις ανάγκες τους τα θεϊκά υγρά σαν το κρασί, το μέλι και το λάδι, προσέφεραν πάλι στους θεούς, που ήταν οι δημιουργοί αυτών των αγαθών. Οι πρώτες προσφορές που έκαναν οι άνθρωποι στις θυσίες, προχώρησαν μετά σ' έναν παράνομο δρόμο και είδαμε πως εισήχθηκε η συνήθεια των φοβερών θυσιών, συνήθεια γεμάτη ασπλαχνία απέναντι στα ζώα. Όπως φαίνεται, οι αναθεματισμοί που κάποτε στάλθηκαν εναντίον μας, σήμερα έγιναν πραγματικότητα, γιατί οι άνθρωποι άρχισαν να σφάζουν τα θύματα και να ματώνουν τους βωμούς, από τότε που, αφού δοκίμασαν πείνα και πολέμους, έχωσαν τα χέρια τους στο αίμα.

Η θυσία των ζώων λοιπόν ήρθε αργότερα από τις άλλες και προέρχεται από κάποια δύσκολη κατάσταση που δημιουργήθηκε από την πείνα ή κάποια άλλη συμφορά. Όλα αυτά έχουν τη ρίζα τους στην αδικία που καλλιεργεί το ανθρώπινο είδος.

Άρχισαν τις θυσίες κάτω από κάποια πίεση μιας μεγαλύτερης ανάγκης, της οποίας γίναμε θύματα. Η αιτία ήταν η πείνα και οι πόλεμοι: αυτά τα πράγματα έφεραν την ανάγκη να τρώγονται τα ζώα. Αλλά όταν υπάρχουν οι σοδειές, τι ανάγκη υπάρχει να πραγματοποιηθούν θυσίες, αφού δεν υπάρχει πια ανάγκη γι' αυτές;

Τα καλύτερα και πολυτιμότερα ευεργετήματα που μας κάνουν οι θεοί είναι οι σοδειές: χάρη στ' αγροτικά προϊόντα, μας συντηρούν στη ζωή και μας επιτρέπουν μια εξευγενισμένη ύπαρξη. Οι σοδειές λοιπόν μας χρησιμεύουν για να τιμήσουμε τους θεούς και πρέπει να θυσιάσουμε μόνο αυτές, η θυσία των οποίων δεν βλάπτει κανένα, γιατί, εάν υπάρχει μια πράξη που δεν πρέπει να προκαλέσει ζημιές, αυτή είναι η θυσία. Και εάν κάποιος έλεγε ότι ο θεός μας έδωσε τα ζώα, το ίδιο όπως μας έδωσε και τις σοδειές, για τη δική μας χρήση, θα του απαντούσαν ότι όταν θυσιάζουμε ζωντανές υπάρξεις τους προκαλούμε σαφώς κάποιες ζημιές, γιατί τους αφαιρούμε την ψυχή. Γι' αυτό δεν πρέπει να τα θυσιάζουμε. Και πράγματι, η θυσία είναι μια ιερή πράξη και μέσα στη λέξη αυτή υπάρχει το νόημα του αγιασμού και δεν υπάρχει τίποτα άγιο στην πράξη αυτού ο οποίος, για να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του, χρησιμοποιεί τα αγαθά άλλων χωρίς να έχουν οι ίδιοι συμφωνήσει. Πως θα μπορούσε να υπάρξει ιερότητα όταν εκτελείται μια αδικία σε βάρος των θυμάτων της κλοπής; Είναι λοιπόν ιεροσυλία, όταν προσφέρονται θυσίες κλέβοντας από άλλους αγαθά ακόμα περισσότερο πολύτιμα. Ένα τέτοιο έγκλημα που πράγματι είναι το μεγαλύτερο, αφού η ψυχή είναι ένα αγαθό περισσότερο πολύτιμο από τα προϊόντα της γης και δεν πρέπει με καμιά δύναμη να την κάνουν αντικείμενο κλοπής, είναι το να θυσιάζουμε ζώα. Ίσως κάποιος θα πει ότι και στα φυτά κλέβουμε κάτι, αλλά δεν είναι το ίδιο είδος κλοπής, γιατί δεν εκτελείτε ενάντια στη θέλησή του. Και πράγματι και αν δεν τ' αγγίζουμε, αυτά αφήνουν να πέσουν οι καρποί τους και το μάζεμα των καρπών δεν προϋποθέτει την καταστροφή των φυτών, όπως γίνεται για τα ζωντανά, όταν χάσουν την ψυχή τους. Σε έναν μεγάλο αριθμό λαών, οι τελετές αποτελούντο στην αρχή από εγκρατείς σπονδές: πρώτα με το νερό, έπειτα με το μέλι, που είναι το πρώτο "ποτό", οι σπονδές λαδιού και στο τέλος του κρασιού, πιο κοντά σε μας.

Όλα αυτά μαρτυρούνται όχι μόνο από τις πυραμίδες των Νόμων, που είναι στην πραγματικότητα αντιγραφές των κορυβαντικών τελετών της Κρήτης, αλλά και από τον Εμπεδοκλή, ο οποίος, στο κείμενό του "Περί των Θυσιών" και της Θεογονίας, εξακριβώνει τα εξής: "Σ' αυτούς ούτε ο Άρης ούτε η Αναταραχή δεν ήταν ο αριθμός των Θεών ο Δίας δεν βασίλευε, ούτε ο Χρόνος, ούτε ο Ποσειδώνας αλλά η Κύπριν ήταν βασίλισσα" δηλ. η αγάπη. "Εκείνοι αποκτούσαν την εύνοια αυτής, με ιερές προσφορές, ζωγραφιές ζώων, αρώματα με χίλιες μυρωδιές, θυσίες από λιβάνι και μύρο, απλώνοντας στο έδαφος τα προϊόντα των χρυσών μελισσών."

Αυτές οι τελετές ακόμα και σήμερα ισχύουν σε μερικούς λαούς, σαν ίχνη της αλήθειας. Επειδή τότε, πιστεύω, η αγάπη και η αντίληψη της συγγένειας κυριαρχούσαν, κανείς δεν έκανε εγκλήματα, γιατί ο άνθρωπος ότι και τα ζώα και ο άνθρωπος είχαν κάποια συγγένεια μεταξύ τους. Τώρα πρέπει ακόμα να εξετάσουμε το εξής θέμα: παρ' όλο που κάποια συγγένεια μας ενώνει με τους άλλους ανθρώπους, εμείς έχουμε τη γνώμη ότι πρέπει να καταστρέψουμε και να τιμωρήσουμε όλους τους κακούς, γιατί ένα ένστικτο της φύσης τους και της κακίας τους φαίνεται να τους παρασύρει να βλάψουν αυτούς που συναντούν. Λοιπόν με την ίδια λογική, έχουμε μήπως το δικαίωμα να σκοτώσουμε, μεταξύ των ζώων χωρίς νοημοσύνη, αυτά που από τη φύση τους είναι άδικα και άσπλαχνα γιατί το ένστικτο τους, τους παρασύρει να βλάπτουν αυτούς που τους πλησιάζουν; Αλλά μεταξύ των άλλων ζώων, μερικά δεν κάνουν αδικίες και η φύση τους δεν τους παρασέρνει να βλάψουν: αυτά τα τελευταία σίγουρα είναι άδικο να το κάνουμε με ανθρώπους που είναι σαν και αυτά. Αυτό φαίνεται να δείχνει ότι δεν υπάρχει παρά μια μόνο μορφή δικαίου μεταξύ αυτών των τελευταίων οι μεν είναι βλαβεροί και κακοί από τη φύση τους, και οι δε δεν είναι ακριβώς όπως μεταξύ των ανθρώπων..

Πλούσια σε διδάγματα θα ήταν η παρατήρηση του σοφού λαού των Αιγυπτίων: αυτοί είναι τόσο μακριά από το να σκοτώσουν και ένα μόνο ζώο και ότι κάνουν το κάνουν με τις εικόνες τους, εικόνες θεών, γιατί τα ζώα θεωρούνται κοντινά και συγγενικά πρόσωπα των θεών και των ανθρώπων.

Θεόφραστος

Πηγή: hellenicpantheon.gr

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Πέτρες νεφρών, κύστης, χολής

Τσουκνίδα 1) Βάζουμε ένα κουταλάκι του γλυκού από αποξηραμένη τσουκνίδα μέσα σε ένα φλυτζάνι βραστό νερό και το αφήνουμε 7-10 λεπτά ανάλογα με το πόσο δυνατό θέλουμε το ρόφημά μας. Η καθημερινή χρήση συνίσταται σε όσους έχουν έντονο πρόβλημα. 2) Μια κουταλιά από κοπανισμένους σπόρους τσουκνίδας σε μια κούπα βραστό νερό, να καταναλώνεται κάθε πρωί όταν ο ασθενής είναι ακόμη νηστικός. 3) Για την αποτοξίνωση του ήπατος και της χολής , κυκλοφορεί το κορυφαίο βιβλίο του Andreas Moritz " Αποτοξίνωση του ήπατος και της χολής " μεταφρασμένο στα Ελληνικά από τις εκδόσεις "Διόπτρα". Είναι ότι καλύτερο έχω βρει. Η συστηματική αποτοξίνωση προάγει την υγεία των βασικότερων οργάνων του μεταβολισμού μας. 4) Για τις πέτρες των νεφρών, ο Διοσκουρίδης και ο Culpepper συνιστούν την αγριάδα (αγρόπυρο).  Βράζουμε 30 γραμμάρια ριζών αγριάδας σε ένα λίτρο νερό. Πριν το σουρώσουμε το αφήνουμε να κρυώσει. Πίνουμε από ένα νεροπότηρο πρωί-μεσημέρι-βράδυ με άδειο στομ

Χιονίστρες

Οι χιονίστρες  μας ταλαιπωρούν τους κρύους μήνες του χειμώνα. Πρόκειται για μια φλεγμονή του δέρματος, η οποία προκαλείται μετά από έκθεση στο πολύ κρύο ή σε περιβάλλον με πολλή υγρασία. Τα συμπτώματα μπορούν να εμφανιστούν αρκετές ώρες μετά από την έκθεση σε αυτές τις περιβαλλοντικές συνθήκες. Η ένταση των συμπτωμάτων μπορούμε να πούμε πως καθορίζεται από τη διάρκεια της έκθεσης στις παραπάνω συνθήκες. Υπάρχουν πολλοί τρόποι, μη φαρμακευτικοί, για να αντιμετωπίσει κανείς αποτελεσματικά τις χιονίστρες: 1) Ανακατεύουμε αμυγδαλέλαιο σε ίσες ποσότητες με ασβεστόνερο και κάνουμε επάλειψη τακτικά στις φλεγμονές που δημιουργούν οι χιονίστρες. Διάβασε για την παρασκευή του αμυγδαλέλαιου . 2) Βάζουμε 2 κουταλάκια του γλυκού γαϊδουράγκαθο σε βραστό νερό για 10 λεπτά και κάνουμε τακτική επάλειψη. Κουκιά 3) Βράζουμε τα κουκιά που έχουμε για φαγητό και κρατάμε το πρώτο νερό βρασμού τους. Πλένουμε μέσα τα μέλη που πάσχουν από χιονίστρες αρκετές φορές. 4) Στίβουμε λεμόνια και κρατάμε

Μαστίτιδα

Οι περισσότεροι κλασσικοί γιατροί δίνουν αντιβιοτικά για την καταπολέμηση της μαστίτιδας στις γυναίκες που θηλάζουν. Κανείς όμως δε μπορεί να είναι βέβαιος για τις επιπτώσεις των αντιβιοτικών στο ίδιο το γάλα και κατ' επέκταση στο μωρό που το λαμβάνει! Υπάρχουν κι άλλες λύσεις και μάλιστα αποτελεσματικότατες. 1) Σκόρδο με καρότο και εχινάκεια . Η πιο διαδεδομένη και άμεσα αποτελεσματική λύση. Τρεις σκελίδες σκόρδου αλεσμένες στο μπλέντερ με 1 σταγόνα εχινάκεια (βάμμα) και περί τα 150ml χυμό καρότου. Αραιώνετε με νερό για να χτυπηθούν τα υλικά. Πίνετε ένα χυμό τη μέρα. Θα σας βοηθήσει και στην παραγωγή γάλακτος. Ειδικά αν τον πίνετε πριν το θηλασμό, το σκόρδο προκαλεί το βρέφος να τραβήξει περισσότερο γάλα από τη θηλή. Η λύση αυτή έχει αποδειχθεί ότι δεν καταπραΰνει απλά τα συμπτώματα αλλά σταματά τη μαστίτιδα. Σε κάποιες περιπτώσεις η κατανάλωση σκόρδου μπορεί να προκαλέσει κολικούς στο μωρό την περίοδο του θηλασμού, γι'αυτό χρειάζεται να παρατηρούμε τα συμπτώματα. Μα